7. nov, 2016

Vriendschap en een six pack...

"Wat zie je in hem"??

"Ik heb geen idee, het verlangen is groot, het verstijft mij en maakt me onzeker."
Dat is wat je zegt en dat is ook wat ik zie gebeuren...Weet je zeker dat dit is wat je wilt?
Dat je je wilt binden of juist alleen emotionele voeding nodig hebt?  Ik hoor je zeggen "ik snap wat je zegt" .

Hahaha snap je het zelf ook???

Uren kletsen we wat af over "werk, mannen, verlichting, verloedering" en zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. Zo leuk hoe het is ontstaan en doorgroeit. Zelfs jouw dochter sluit ik in mijn hart en dichtbij komen vindt ik niet meer zo moeilijk. Je weet veel over mijn verleden, heden en ook de toekomst delen we samen. 

Finse sauna, afgezakte handdoek, te kleine witte slippers en een speelgoed geweer. Wie bedenkt zoiets????
Alleen jij begrijpt waar ik het over heb en ik weet zeker dat je alweer je buikspieren aan het trainen bent nu.

Je vroeg me of ik hierover wilde schrijven, gewoon omdat het kan. Op het bankje, een echt wollen deken uit grootmoeders tijd en een vuurpot met een zelf gefabriceerde schoorsteen. Bewust van alles. De sterren, de maan, de dieren, de kou, de geuren en alles wat je opvalt als je zo relax zit. Gek is het dat je je vaak zorgen maakt over dat alles zo ver weg is terwijl het er gewoon is, precies zoals het is…

Vriendschap; Het is fijn om terug te lezen over dat wat je in het dagelijkse leven zo onzeker maakt en als je het terug leest blijkt het heel normaal maar vooral heel bijzonder. Bijzonder omdat je gezien wordt, gewoon zoals je bent met alles wat een “ander” misschien zou afkeuren of al heeft afgekeurd, gewoon omdat ze "jou" niet zien. Nee, ze kunnen je niet zien en of dat nou ligt aan desinteresse, onmacht of angst, eigenlijk maakt het niet uit. Mensen gaan en komen voorbij in je leven, van ieder leer je iets en het geeft je iets of neemt iets af, maar altijd weer komt het verleden zomaar even voorbij en valt het puzzel stukje toch weer in elkaar. Gewoon omdat het past. 

Vriendschap is bijzonder, het geeft je vleugels (wij noemen het "onze propellertjes") het geeft je veel stof om over na te denken, het zorgt voor een zachte landing als je verdrietig bent en geeft je een Six pack van al het lachen. Het lijkt wel een fantastische vorm van Therapie.  

Ik ben blij met deze “therapie” en waarschijnlijk snap je beter als geen ander wat ik bedoel. Daarom ben je mijn vriendin…

 

Liefs Mech…