30. aug, 2016

Te kort lijntje...

   

Lekker uitwaaien aan het meer met een drankje en blote voeten. Hondjes lopen los en kirrende kinderen rennen mij voorbij. Heel bewust geniet ik van het moment en voel de warme zon op mijn huid.

Zomaar wordt ik overvallen,  zomaar voel ik mij heel klein. Waarom ben je zo ziek en zie je er zo goed uit vraag ik mij af...

Een aantal weken terug vertelde je mij hoe bang je bent wat er gaat komen en toch ben je zo sterk. Ziekenhuis in ziekenhuis uit, operatie na operatie en behandelingen volgen elkaar op. Je weet niet wat je staat te wachten en toch ben je ervaren genoeg om te weten wat er komt.

Zuiver in alles wat je doet en bent, vertel je jouw diepste angst. Ik wil er voor je zijn maar het kost mij heel veel moeite besef ik. Gewoon omdat je dit niet verdiend. Jouw ziek-zijn maakt dat we elkaar weer "zien" en weten dat we er voor elkaar zijn.

Ons begin helpt mij herinneren aan waar we voor staan, beleving, dapper, verzorgen, korte lijntjes en kracht.

Nu is het lijntje wel heel kort. Je bent mijn vriendin, collega en meest betrouwbare persoonlijkheid die ik ken.

Van de week reed ik even in jouw autootje achteruit omdat het jou even niet lukte, toen besefte ik Hoe dapper je eigenlijk bent. Net zo dapper als jouw autootje, een automaatje die altijd rijdt maar soms even hapert.

Krachtig als jouw lievelingsdier, een olifant, ik kom ze overal tegen en ik help jouw al jarenlang een handje mee met verzamelen. Deze keer wordt het een roze. ..

 

Liefs Mech